பெட்டியின் மரணம் A Poem by Vaidheeswaran English Translation by Indira Parthasarathy

பெட்டியின் மரணம் 

A Poem by Vaidheeswaran 

English Translation by 
Indira Parthasarathy 

VAIDHEESWARAN

[This Poem of mine translated down here by Shri Dr Indira Parthasara thy was a kind gesture of Greetings to me on my seventieth Birth Day. Sent by him from America where he was staying then. It was 2005.]

     

   

“Vaidheeswaran is one of the major voices in contemporary Tamil poetry. His latest poem entitled “The Death of a Railway Carriage" published in a Tamil Journal is one of the best I have read in recent times.  Best wishes to Him. “

     Indira Parthasarathy             

__TR Indira Parthasarathy Poem by Vaidheeswaran

(*"A liberal Translation would read like this"  --- Indira Parthasarathi)

The rail tracks broke reaching the dead end

And There the weather beaten forlorn carriage stood

like an animal wounded at a segregated corner

A region to which the station claimed no kinship too!

There was a time when the carriage jogged from place to place

full of mirth and laugh and gaiety;

but lo! Fallen on evil days;

it all but shows a crazy face!

The carriage was empty not unlike a mouth open;

and wanton boys who ran much often

Found its use with no tariff with none to catch;

A public toilet it was beyond anyone's watch.

The carriage gave shelter to bearded old wise men

who came there at dusk with pockets of eats;

and place dense with their beedi smoke and spit;

echo their foul mouthed swearing against society.

The carriage shivered and shook all through the nights

when the fearsome devils met for their mating

And at the break of dawn it gave one creep

to look at condoms scattered deep

Once inside the carriage floor

lay the body of the virgin girl

Raped impregnated and ravaged

and the carriage roared!

That it became a coffin ready

blood all over its shattered body

It roared and roared

along with the people gathered there!

The carriage was auctioned

its metallic frame went for sale

And its body made of wood

faced fire!

The spirit of the carriage jumped and rejoiced

As death has given it relief with resurrection;

And deep rom the ashes it raised its voice

to scream “” Not again this old age please! “”

பெட்டியின் மரணம்

-------------------------------------

துண்டு பட்டு முடிந்து போன

தண்டவாளத்தோரம்

ரயில் நிலையம் தொலைத்த மூலையில்

அடிபட்ட மிருகமென அனாதை ரயில் பெட்டி!

ஊர் விட்டு ஊர் போய்

உருண்டு சிரித்த காலம்

உடைந்து உருக் குலைந்த

பைத்தியத் தோற்றம்.

வாய் பிளந்து நிற்கும் வாகனத்துக்குள்

வாண்டுப் பயல்கள் கட்டணமின்றி

ஒண்ணுக்கடிக்கிறார்கள்..........

கண்ட நேரத்தில்.

அந்தியிருட்டில்

பொட்டலத்தோடு வந்து

பீடிப்புகையோடு எச்சில் கலந்து

சமூகத்தை நாறத் திட்டுகின்றன

சில தாடிமுகங்கள்

பேய்களின் காட்டுக் கலவியால்

இரவெல்லாம் வண்டியின் உதறல்

விடிந்து கிடக்கும்

கிழிந்த ஆணுறைகள்.

ஒரு முறை

உள்ளே கிழிந்து கிடந்தது

ஒரு கன்னிப் பிணம்

கர்ப்பிணியாக்கப் பட்டு.

சவம் பெட்டியாகி விட்ட

அவல விதியால்

பெட்டி ரத்த ஓலமிட்டது....

சூழ்ந்து சத்தமிட்ட மக்களோடு

சேர்ந்து கொண்டு'

பிறகு ஏலத்தில் இரும்பு மட்டும்

போக மீதிக் கட்டையோடு

முதுமையின் நரகமும் எரிந்தது!

குதித்து மகிழ்ந்த அதன் ஆவி

சாம்பலில் நின்று கொதித்துக் கூவியது.......

“மரணம் தந்த மறுவாழ்வில்

முதுமை மட்டும் வேண்டாமென்று "”

வைதீஸ்வரன்