அத்வைதம்
****************
வைதீஸ்வரன்
சந்தோஷத்தோடு வருத்தம்
சர்க்கரையாய் கலந்திருக்கிறது.
வெளிச்சம் எப்போதும்
இருட்டின் அளவுகோல்.
காற்றுக்குள் தூங்கும் தீக்கங்குகளின்
ஆழ்ந்த தியானம் .
சிகரங்களைத் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
பள்ளத்தாக்குகளின் ஆழங்கள்.
வெவேறான நானும் நீயும்
ஒன்றான தருணம்
வெறுப்பும் அன்பும்
உருத்தெரியாமல்
கட்டிப் பிடித்துக் கொள்கிறது.
அற்புதம் என்று வாய்திறந்த கணமே
அது இத்தனை இயல்பா என்று
விழிக்கும் கேள்விக்குள்
ஏற்கனவே பதில் திரண்டு கொண்டிருக்கிறது.
No comments:
Post a Comment